صف زد حشم بهار پیرامن از انوری ابیوردی رباعی 282

1 رخت مه را رخ و فرزین نهادست لبت بیجاده را صد ضربه دادست

2 چو رویت کی بود آن مه که هر مه سه روز از مرکب خوبی پیادست

1 دلبر هنوز ما را از خود نمی‌شمارد با او چه کرد شاید با او که گفت یارد

2 جانم فدای زلفش تا خون او بریزد عمرم هلاک چشمش تا گرد از او برآرد

1 دلا در عاشقی جانی زیان‌گیر وگرنه جای بازی نیست جان‌گیر

2 جهان عاشقی پایان ندارد اگر جانت همی باید جهان‌گیر