همچون قلمم ز بیخ از مسعود سعد سلمان رباعی 234

1 همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم کردیم نوان و لاغر و زرد و دژم

2 وانگاه فرو بردیم ای شهره صنم در آب سیاه و گل تیره چو قلم