بی‌رخت جان در میان نتوان نهاد از عراقی غزل 49

1 بی‌رخت جان در میان نتوان نهاد بی‌یقین پا بر گمان نتوان نهاد

2 جان بباید داد و بستد بوسه‌ای بی‌کنارت در میان نتوان نهاد

3 نیم‌جانی دارم از تو یادگار بر لبت لب رایگان نتوان نهاد

4 در جهان چشمت خرابی می‌کند جرم بر دور زمان نتوان نهاد

5 خون ما ز ابرو و مژگان ریختی تیر به زین در کمان نتوان نهاد

6 حال من زلفت پریشان می‌کند پس گنه بر دیگران نتوان نهاد

7 در جهان چون هرچه خواهی می‌کنی جرم بر هر ناتوان نتوان نهاد

8 هر چه هست اندر همه عالم تویی نام هستی بر جهان نتوان نهاد

9 چون تو را، جز تو، نمی‌بیند کسی منتی بر عاشقان نتوان نهاد

10 بر در وصلت چو کس می‌گذرد تهمتی بر انس و جان نتوان نهاد

11 عاشق تو هم تو بس، پس نام عشق گه برین و گه بر آن نتوان نهاد

12 تا نگیرد دست من دامان تو پای دل بر فرق جان نتوان نهاد

13 چون عراقی آستین ما گرفت رخت او بر آسمان نتوان نهاد