زندگی در جمع سامان رفت، از حزین لاهیجی غزل 646

1 زندگی در جمع سامان رفت، حیف صبح در خواب پریشان رفت، حیف

2 دانه اشکی نیفشاندیم ما عمر چون سیل بهاران رفت، حیف

3 نور جان در ظلمت آباد بدن چون چراغ زیر دامان رفت، حیف

4 از بیابان رفت تا مجنون ما شوخی از چشم غزالان رفت، حیف

5 می شدی بتخانه ها تعمیر کرد مشت خاک ما به جولان رفت، حیف

6 شیشه ها شد از می روشن تهی نور چشم می پرستان رفت، حیف

7 دل به امیدی درین وحشت سرا از پی آهو نگاهان رفت، حیف

8 دیدهٔ عبرت نمالیدیم ما عمر در غفلت به پایان رفت حیف

9 بوی عشق از جیب جانی برنخاست زین سفال کهنه، ریحان رفت، حیف

10 ناله ی عاشق نمی آید به گوش از چمن مرغ خوش الحان رفت، حیف

11 اول شب از گداز دل حزین شمع بزم ما به پایان رفت، حیف