بگذار که تا بوسمت از ابن یمین فریومدی رباعی 44

1 شاد باش ای دل که بختت پیشوایی می‌کند سوی نویین جهانت رهنمایی می‌کند

2 خسرو خسرو نشان تالش که از بهر خدای اهل دانش را به مردی کدخدایی می‌کند

1 دولت بود مساعد و اقبال و بخت یار آنرا که کرد بندگی شاه اختیار

2 آن شاه داد بخش که دوران دولتش آرد بمهرگان ستم عهد نو بهار

1 این سعادت بین که باز اهل خراسان یافتند وین کرامت بین که از تأیید یزدان یافتند

2 بودشان از آتش محنت جگرها تافته چون خضر در ظلمت غم آب حیوان یافتند