1 بیار باده که گردون بکام ما گردید مثال غنچه نواها ز شاخسار دمید

2 خورم بیاد تنک نوشی امام حرم که جز به صحبت یاران رازدان نچشید

3 فزون قبیلهٔ آن پخته کار باد که گفت چراغ راه حیات است جلوهٔ امید

4 نوا ز حوصلهٔ دوستان بلند تر است غزل سرا شدم آنجا که هیچکس نشنید

5 عیار معرفت مشتری است جنس سخن خوشم از آنکه متاع مرا کسی نخرید

6 ز شعر دلکش اقبال میتوان در یافت که درس فلسفه میداد و عاشقی ورزید