1 بصید ما نظر افکند شهسوار دگر بشهر ما گذر آورد شهریار دگر

2 اگر تو پای عنایت کشیدی از سرما کشید سرو دگر سر زجویبار دگر

3 وگر تو برگ تلطف ببردی از بر ما نموده تازه گلی رخ زشاخسار دگر

4 بشاخسار دگر طرح آشیان فکنم که ره بگلشن ما یافت نو بهار دگر

5 من و هوای نگار دگر! معاذالله که از غم تو کشد دل به غمگسار دگر

6 بدیگری ندهم دل که خوار کرده ی تست که هر که خوار تو شد دارد اعتبار دگر

7 هزار بار بر اندی نشاط او نرفت که از دیار تو ره نیست در دیار دگر