بگذار که خویش را به خواری بکشم از قاآنی رباعی 22

1 الحمد که از موهبت ایزد داور زد تکیه بر اورنگ حمل خسرو خاور

2 الماس‌فشان شد فلک از ژالهٔ بیضا یاقوت‌نشان چمن از لالهٔ احمر

1 ای طرهٔ مشکین تو با مشک پسرعم ای خال تو با مردمک دیده برادر

2 بی‌رابطه آن یک را عودست همی خال بی‌واسطه این یک را عنبر شده مادر

1 ساقی بده رطل گران زان می که دهقان پرورد انده برد غم بشکرد شادی دهد جان پرورد

2 در خم دل پیر مغان در جام مهر زر فشان در دست‌ ساقی‌ قوت‌جان ‌رخسار جانان پرورد