1 مگذار تا توانی کز غم فغان برآرم ترسم کز آتش دل دود از جهان برآرم

2 آبی بر آتشم زن ورنه به آه سینه بس گرد فتنه هر شب کز آسمان برآرم

3 عمرم به وصل بستان کاین دولتم نباشد کز جیب عشق سودی بی صد زیان برآرم

4 جان خواستی غمت را گو پای بر کران نه تا من به جان سپردن دست از میان برآرم

5 از روز رفته بگذر کاکنون به شحنه غم دل می دهم به رشوت تا کار جهان برآرم

6 افغان من به بوسی در لب شکن که گردون با فتنه سر در آرد گر من فغان برآرم

7 گفتی مجیر ازین در کی باز گردد آخر آنگه که پای دل را زان آستان برآرم