بگذارکه تا می خورم و مست شوم از قاآنی رباعی 24

1 دو قلاع کفرند با هم مصاحب یکی تیغ خسرو یکی‌کلک صاحب

2 یکی خرمن ظلم را برق خاطف یکی‌کشتهٔ عدل را مزن ساکب

1 هست ‌از دو کعبه ‌امروز دین‌ خدای خرسند کز فر آن دو کعبه است شاخ هدی ‌برومند

2 آن‌کعبه صدر ملت این‌ کعبه پشت دولت آن را به شرع پیمان ، این‌ را به عدل پیوند

1 بر دلم صدهزار نیشترست بلکه از صدهزار بیشترست

2 شرح یک ماجرا ز دردسرم موجب صدهزار درد سرست