ترک دنیا باعث نیکویی از جویای تبریزی غزل 525

1 ترک دنیا باعث نیکویی حال تو شد همچو موج افشاندن دستی پر و بال تو شد

2 ریخت گرد خط به گرد عارضت زان کز حیا گردش رنگ آسیای دانهٔ خال تو شد

3 هر طرف سرو روانت در خرام آمد به ناز چشم مردم همچو نقش پا به دنبال تو شد

4 خیرگی با سایه پرورد نزاکت کافری است ای نگه آن صفحهٔ رخسار پامال تو شد

5 قامتش در خاک و خونم با زبان حال گفت عاقبت کار تو شد گفتم به اقبال تو شد

6 عندلیب گلشن قدس است دل جویا ولی رشتهٔ بال و پر او طول آمال تو شد