1 چمن ز لاله برافروخت شمع زیبایی شکفت غنچه ی نظاره ی تماشایی

2 فغان که ساقی ما در بغل دلی دارد چو شیشه نازک و همچون پیاله هرجایی

3 ز شرم قد تو در باغ، سرو از بر خویش چو سایه دور فکنده لباس رعنایی

4 ز چشم تر، که درین باغ آستین برداشت؟ که شد سفینه ی گل چون حباب، دریایی

5 به آشنایی دیوانگان عشق، سلیم شدند شهرروان آهوان صحرایی