در محبت لب خشک و دل تر می از عرفی شیرازی غزل 227

1 ای دل پیاله گیر که وقت صبوح تست کز فیض جمله فتح، محل فتوح تست

2 آیینه ای که صورت و معنی نمایدت دست است، گر جمله سوخته، در جیب روح تست

1 مراد و خضر عنان گیر باید از چپ و راست که کج روی نکنم ور نه عزم راه خطاست

2 عجب که باورم آید از راه اندیشی که آفتاب قیامت ز سایه ی طوبی است

1 مست و بد خوبیم و هم‌صحبت جانانهٔ مست فتنه‌انگیز بود آتش و هم‌خانهٔ مست

2 همه محتاج شرابیم ولی ساقی عدل ندهد ساغر هشیار چو پیمانهٔ مست