با من چو بخندید خوش آن در از فلکی شروانی رباعی 2

1 کوشیدم و درد درد تو نوشیدم کردی تو جفا و من فرو پوشیدم

2 کمتر شدی ار چه بیشتر کوشیدم گوئی که به آتش آب می جوشیدم

1 عاجز شدن ای دوست ز ناز تو عجب نیست کین قاعده ناز تو جنگیست نه بازی

1 گر خصم تو را فلک غروری بدهد زآن پس که تو را ملک سروری بدهد

2 هنگام زوال ملک او باشد از آنک چون مرد خواهد چراغ نوری بدهد