1 بر سر تربتم آن نوگل خندان آرید سست پیمان مرا بر سر پیمان آرید

2 چاک این سینه به دامان قیامت رفته ست تاری از زلفش و آن سوزش مژگان آرید

3 دل بود منتظر و شوق نمی آید باز هدهد شهر سبا را به سلیمان آرید

4 زهد و تقوا به در آرید سر، از خرقهٔ من کفر زلفی به کفم آمده، ایمان آرید

5 موقع شادی اصحاب و غم اغیار است محرمان را به سراپردهٔ سلطان آرید

6 باده نوشان مغان، دیدهٔ انجم شور است نور چشم قدح از کوری ایشان آرید

7 بادهٔ سرختر از خون سیاووش کجاست؟ که رخ زرد مرا رنگ به عنوان آرید

8 چه شود خاطر آشفتهٔ ما جمع شود؟ خبری از سر آن زلف پریشان آرید

9 خامه شکّرشکن از عارف روم است حزین طوطیان را به صلا در شکرستان آرید