آخر ای دوست کجایی از حکیم نزاری قهستانی غزل 1044

1 آخر ای دوست کجایی که چنانم بی‌تو که سر از پای و شب از روز ندانم بی‌تو

2 اشتباهی بنماند که تویی هستی من چون که از هستیِ خود نیست گمانم بی‌تو

3 نه همان بلبلِ دیوانۀ عشقم یارب که چنین بسته لب و گنگ‌زبانم بی‌تو

4 مُهرِ پیمان تو بر دیده و دل بنهادم خاک در چشمِ دل و دیده فشانم بی‌تو

5 تا به خدمت نرسم باز نبینم رویت کافرم گر نفسی خوش‌گذرانم بی‌تو

6 چه عجب گر تو شبی زنده گذاری بی‌من عجب آن روز که من زنده بمانم بی‌تو

7 شفقتی کن که دلم بر سرِ پا منتظرست مرحمت کن که روان است روانم بی‌تو

8 ناتوانم چه کنم بی تو نمی‌یارم بود چند گویم نتوانم نتوانم بی‌تو

9 هم به امّیدِ تو خواهم که بماند جانم که نه از مرگ بتر صحبتِ جانم بی‌تو

10 از صبا پرس شبی حالِ نزاریِ نزار تا نشانی دهد از نام و نشانم بی‌تو