1 آخر ای سرو خرامان ز کدامین چمنی که ز سر تا قدم آشوب دل و جان منی

2 لب ببستم ز سخن لیک به خلوتگه جان گاه دل با تو و گاهی تو به دل در سخنی

3 بنما آن تن نازک ز قبا تا به چمن غنچه دیگر نکند دعوی نازک بدنی

4 خون ما خورده چه آزار دلم می طلبی نوش کردی می ما شیشه چرا می شکنی

5 می دهی یادم ازان لاله رخ ای باد بهار چند آتش به من سوخته دل می فکنی

6 یار بیماری من دید و بسی فاتحه خواند لیک شکرانه آن را که نیم زیستنی

7 جامی آن شوخ به خونریز تو گر تیغ کشد ادب آن ست که گردن نهی و دم نزنی