زبان بعرض نیازی مگر گشودم از نشاط اصفهانی غزل 157

1 زبان بعرض نیازی مگر گشودم دوش سروش غیب بگوشم نهفته گفت خموش

2 وجود تو همه فقر است و ذات او همه جود نیاز تو همه نطق است وجود او همه گوش

3 اگر به نوش عتاب آیدت بخاک بریز و گر به نیش خطاب آیدت بذوق بنوش

4 جمال او همه حسن است از نقاب بر آر وجود تو همه عیب است در حجاب بپوش

5 نشاط را برخ دوست دیده باز و هنوز حکیم از پی عقل و فقیه پیرو هوش