لب تشنه لعل توأم آبی از جهان ملک خاتون غزل 994

1 لب تشنه لعل توأم آبی مگر ارزم مخمورم از آن لعل شرابی مگر ارزم

2 کردم ز تو ای دوست سؤالی ز سر عجز اندیشه بفرمای جوابی مگر ارزم

3 در بادیه شوق تو، ای کعبه مقصود با خاک برابر شده آبی مگر ارزم

4 آخر چو طبیبم ندهد شربت وصلی چون درد بگویم به جوابی مگر ارزم

5 گر رحم کنی بر من افتاده ثوابست دریاب به رحمت که ثوابی مگر ارزم

6 در خلوتم از روی کرم گر بنوازی در رهگذر ای دوست عتابی مگر ارزم

7 با این همه گوهر که من از دیده فشاندم از لعل لبت درّ خوشابی مگر ارزم

8 بر ریش جهان بیش میفشان نمک جور کز سینه مجروح کبابی مگر ارزم