لعل تو ز لطف از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 246

1 نگار دل سیاهم لاله رنگیست چو غنچه بسته طبعی، چشم تنگیست

2 چو بیماریست چشم نا توانش که بر دوشش ز غمزه نیم لنگیست

1 در عشق تو دل بجان همی کوشد عاجز شد و همچنان همی کوشد

2 در سنبل تا بهار می پیچد با نرگس دلستان همی کوشد

1 یا رب! این بچّۀ ترکان چه ز ما می خواهند؟ که همیشه دل ما را ببلا می خواهند

2 زلف پر چین ز چه بر زیر کله می شکنند؟ گر نه مان بسته ترا ز چین قبا می خواهند