لعل شکربار یار من نمکین از آشفتهٔ شیرازی غزل 185

1 لعل شکربار یار من نمکین است من نستانم شکر اگر نمک این است

2 سرو بباغ است و ماه در فلک اما سرو بکاخ من است و مه بزمین است

3 کوه بلورین بمو زسحر شد آونگ یا بمیان تو بسته کوه سرین است

4 آئیه جم جمال و لعل تو ضحاک زلف تو ماران کش از یسار و یمین است

5 بود بهشتی بهی بدست و نگارم سیب زنخدان نمود کان به از این است

6 مذهب من عشق و کعبه خانه جانان رشته گیسوی دوست حبل متین است

7 سرو بگل ماند از خرام تو در باغ ماه زشرم رخ تو پرده نشین است

8 خاطر آشفته را که نیست تعلق پیش خم طره کج تو رهین است

9 حبل متین مرتضی و کعبه نجف دان عشق علی کاوستاد روح امین است