لعل شیرین تو پیرایه از ابن یمین فریومدی غزل 76

1 لعل شیرین تو پیرایه در عدن است زلف پر چین تو سرمایه مشک ختن است

2 سرو تا بنده بالای تو شد از دل پاک بر زبان همه آزادی سرو چمن است

3 بر زنخدان تو چاهیست که دل یوسف اوست جانم اندر غم او ساکن بیت الحزن است

4 گر نبندد کمر آن ماه سرافراز بناز ور نگوید سخن آن پسته که شور زمن است

5 بچه دانند که دلدار مرا هست میان بچه معلوم توان کرد که او را دهن است

6 لطف آنخال سیاه و رخ چون ماهش بین نقطه عنبر تر بر ورق نسترن است

7 نیست ممکن که ازو صبر کنم ز آنک مرا نور در چشم و فرح در دل و جان در بدن است

8 حاصل از زلف وی این دارد و بس ابن یمین که دل آشفته و سرگشته و با صد شکن است