لعل تو مزیدن آرزو می‌کُنَدَم از مهستی گنجوی رباعی 123

1 تا سنبل تو غالیه‌سائی نکند باد سحری نافه‌گشایی نکند

2 گر زاهد صد ساله ببیند دستت بر گردن من که پارسایی نکند

1 ای تُنگ شکر چون دهن تنگت نی رخسارهٔ گل چون رخ گلرنگت نی

2 از تیر مژه این دل صد پارهٔ من میدوز و ز پاره دوختن ننگت نی

1 معشوقه لطیف و چست و بازاری به عاشق همه با ناله و با زاری به

2 گفتا که دلت ببرده‌ام باز ببر گفتم که تو برده‌ای تو باز آری به