نبود آرامشی، از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1336

1 ساقی قدحی در ده، از خود بستان ما را مستانه بگو رمزی، بگشای معمّا را

2 ظلمتکدهٔ عاشق، زان چهره منوّر کن تا چند به روز آرم تاریکی شبها را

1 آمد سحر ز کوی تو دامن کشان صبا اهدی السّلام منک عَلی تابع الهدا

2 جز عشق هر چه هست ضلال است و گمرهی از بنده راه راست، ز عشق است تا خدا

1 باشد رگ هر برگ چمن، دام هوس‌ها رشک است به آزادی مرغان قفس‌ها

2 کوتاهی پرواز بود لازم هستی پیچیده به بال و پر ما، تار نفس‌ها