لا نتوان به زلفش آرمیدن از فایز بیتی‌ 318

1 اسیرم کرده چشم مستت ای دوست قتیلم کرده تیر شستت ای دوست

2 خوشا فایز رود اندر گدایی ولی دستش بود در دستت ای دوست

1 دلم در گوشه چشمش مکین است نشسته تا ابد منزل گزین است

2 دل فایز گرفته خوش مقامی بلی خوشدل دل کوثر نشین است

1 نه هر ویروانه دل ماوای عشقست نه هر سینه که بینی جای عشقست

2 دلی همچون دل فایز بباید که او اندر خور سودای عشقست