باد هوای کویت، گرد از جهان از سلمان ساوجی غزل 130

1 باد هوای کویت، گرد از جهان برآرد آب جمال رویت، ز آتش، فغان برآرد

2 آبی بر آتشم زن، زان پیشتر، که ناگه خاک مرا هوایت، باد از میان، برآرد

3 بر هر زمین که افتد، از قامت تو سایه تا دامن قیامت، آن خاک جان برآرد

4 مثلث فلک نبیند، با صد هزار دیده چند آنچه دیده‌ها را، گرد جهان برآرد

5 سلمان سری و جانی، یک دم اشارتی کن تا آن سبک ببازد، تا این روان برآرد