کردی چو کباب ستم عشوه از جویای تبریزی غزل 451

1 کردی چو کباب ستم عشوه گری چند یابی نمک گریهٔ خونین جگری چند

2 در راه تمنای تو بی پا و سری چند از دیده برون ریخته لخت جگری چند

3 بشکن قفس سینه و بر باد ده ای آه از لخت جگر لاله صفت بال و پری چند

4 از فطرت عالی بدافلاک نگویم حیف است کنم شکوهٔ بی پا و سری چند

5 ای مرغ نگه بی رخ او گرم طپش باش بر باد ده از پلک و مژه بال و پری چند

6 فریاد که در هند سیه بختی هجران مویی شده ام از غم نازک کمری چند

7 در مدرسهٔ عشق تو شاگرد جنون است از پیر خرد یافته جویا نظری چند