کونین مست و بادهٔ نابی از عرفی شیرازی غزل 382

1 کونین مست و بادهٔ نابی ندیده کس سیراب دو عالم و آبی ندیده کس

2 مردند تلخ کام جهانی و هیچ گاه در جام عشوه زهر عتابی ندیده کس

3 مخمور نیمه مست فراوان بود، فغان کز جام لطف مست و خرابی ندیده کس

4 دردا که طفل طالع ما یافت تربیت در عالمی که فصل شبابی ندیده کس

5 در عهد جور لطف تو دست امید را گیرندهٔ عنان و رکابی ندیده کس

6 فریاد ازین غرور که در صید زیرکان زان ترک نیم مست شتابی ندیده کس

7 موسی ندیده ور نه به اکرام یک نگاه صد جلوه کرد حسن و حجابی ندیده کس

8 عرفی در آ به زمرهٔ مستان، کزین گروه آلودهٔ گناه و ثوابی ندیده کس