کونین قطره ایست ز دریای از اسیری لاهیجی غزل 18

1 کونین قطره ایست ز دریای ذات ما افهام قاصرند ز کنه صفات ما

2 از غیر من چو نام و نشان نیست در جهان اسم و صفات ما شده مجلای ذات ما

3 بیخو است روبروی من آورد بت پرست هرگه که کرد سجده لات و منات ما

4 گر مرده بود زنده جاوید شد چو خضر هرکس که خورد جرعه ز آب حیات ما

5 روشن جهان ز پرتو خورشید روی ماست شد جلوه گاه حسن رخم کاینات ما

6 دیدیم جمله طالب دیدار ما بدند سکان کعبه معتکف سومنات ما

7 چون گشت غرقه اسیری ببحر ذات زان محو بود از همه قیدی نجات ما