کو کس که چو بوده گشت نابوده نشد از عطار نیشابوری مختارنامه 37

1 چو می‌رفتند بر بالای کهسار نسیم صبحدم آمدبه گلزار

2 به دامانش بزد بلبل به دستان ز بهر دلستان آن هر دو دستان

1 مگر معشوق طوسی گرمگاهی چو بی‌خویشی برون می‌شد براهی

2 یکی سگ پیش او آمد دران راه ز بی‌خویشی بزد سنگیش ناگاه

1 یک شکر زان لب به صد جان می‌دهد الحق ارزد زانکه ارزان می‌دهد

2 عاشق شوریده را جان است و بس لعل او می‌بیند و جان می‌دهد

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند