کو مرغ باین بی‌پروبالی از مشتاق اصفهانی رباعی 166

1 منت ز سر زلف توام یکسر مو نیست چاکیست دلم را که سزاوار رفو نیست

2 آن مه که مه چهارده‌اش چون مه‌رو نیست در شهر بنیکوئی او هیچ نکو نیست

1 گر بعاشق سر عتابش نیست هرچه گویم چرا جوابش نیست

2 گر نه کارم بهجر خویش گذاشت بهر قتلم چرا شتابش نیست

1 دلم بی‌او صفا هرگز ندیده است لبم بی‌او نوا هرگز ندیده است

2 من آن حاجت طلب در کوی عشقم که تأثیر از دعا هرگز ندیده است