کو اجل تا من نقاب تن ز جان از محتشم کاشانی غزل 427

1 کو اجل تا من نقاب تن ز جان خود کشم بی‌حجاب این تحفه پیش دلستان خود کشم

2 بار دیگر خاک‌پایش گر به دست افتد مرا توتیا سازم به چشم خون‌فشان خود کشم

3 می‌دهم خط غلامی نو خطان شهر را تا به تقریب این سخن از دلستان خود کشم

4 راز خود گفتم چو بلبل خوار کرد آن گل مرا آه تا کی خواری از دست زبان خود کشم

5 از اجل خواهم امانی محتشم کاین نظم را تحفه سازم پیش یار نکته‌دان خود کشم