خرم دل آن کس که به غم های از ابن حسام خوسفی غزل 44

1 خرم دل آن کس که به غم های تو شاد است الّا غم رخسار تو غم ها همه باد است

2 بگشا گره از ابروی مشکین که ببینند کاندر خم ابروی تو پیوسته گشاد است

3 در طلعت تو صنع الهی بتوان دید گویی مگر آیینه سکندر به تو داده‌ست

4 چندین ارنی گوی به اطوار دوانند عکسی مگر از روی تو به کوه فتاده‌ست

5 بگذر به چمن چون گل سیراب و نظر کن در غنچه که از شرم تو بُرقع نگشاده‌ست

6 از سرو سرافراز بنه سرکشی از سر کاین باغچه را سرو بسی همچو تو یاد است

7 شوخی مکن و چهره میفروز که خاک بس چهره شاهان منوچهر نژاد است

8 هر لاله که بر دشت نمودار کلاهی است تاج سر جمشید و فریدون و قباد است

9 چون ابن حسام از دو جهان قطع نظر به آنرا که سر کوی تو میعاد و معاد است