1 خسروا روزی ز عمرم گر سپهر افزون کند یا نگیرد بسته مرگم چون مگس را عنکبوت

2 گر توانم سجده‌گاه شکر سازم ساحتت چون مسیح مریم از صفر حمل تا پای حوت

3 پس چه گویی صرف یارم کرد بر درگاه تو هریکی این روزها را از پی یک‌روزه قوت

4 بخت را دانی که یارد کرد حی لاینام اعتکاف سدهٔ درگاه حی لایموت

5 طالب مقصود را یک سمت باید مستوی مرد را سرگشته دارد اختلافات سموت

6 من چو کرم پیله‌ام قانع به یک نوع از غذا توامان با صبر چون وتر حنیفی با قنوت

7 فضلهٔ طبعم نسیج‌الوحد از این معنی شدست فضلهٔ کرمک نسیج‌الالف شد با برگ توت

8 انوری لاف سخن تا کی زنی خاموش باش بو که چون مردان مسلم گرددت ملک سکوت