1 خسروا بنده را اجازت ده تا بگویم حکایت دل ریش

2 مدتی شد که در ره اخلاص کرده ام بندگیت از کم و بیش

3 جان ز بهر تو میکنم قربان ور نباشد چنین ندارم کیش

4 حال اخلاص بنده را مخدوم میشناسد برای دور اندیش

5 این زمان کآسمان ز بد مهری میچشاند بجای نوشم نیش

6 فاقه تا جان من کند قربان تیر محنت همی کشد از کیش

7 روز آنست کآفتاب کرم سایه ئی افکند برین درویش

8 مال کز دیگری حواله بدوست چه شود گر دهد به بنده خویش