خلقی چو گل شکفته و خندان به طرف باغ از جامی غزل 520

1 خلقی چو گل شکفته و خندان به طرف باغ ما و دلی ز هجر تو چون لاله داغ داغ

2 در باغ اگر نه بوی تو یابم ز هر گلی آهی برآرم از دل و آتش زنم به باغ

3 پوشیده دار غنچه صفت پیرهن ز باد تا بوی او چو گل نشود عطر هر دماغ

4 حاجت مبر به خانه همسایه ای رفیق کامشب شرار سینه من بس بود چراغ

5 در چابکی طریق تو ورزند نیکوان لیکن خرام کبک دری نیست کار زاغ

6 کی سایه بر سرم فکند آن همای قدس چون بر کلوخ می ننشیند مرا کلاغ

7 فصل بهار بسته جهانی به عیش دل جامی و درد عشق و ز عیش جهان فراغ