خجل چون بید مجنون گشتم از نشو و نمای خود
- 1
- 2
- 3
1 خجل چون بید مجنون گشتم از نشو و نمای خود ز قدّ پرشکن گردیده ام زنجیر پای خود
2 منه تا می توانی در سرای عاریت، پا را شکوه مسند جمشید دارد بوریای خود
3 چه از بیگانه می جویی رسوم آشنایی را؟ به عمری ای وفا دشمن، نگشتی آشنای خود