جویای تبریزی

خوی آن جور آشنا بیگانه از جویای تبریزی غزل 596

غزل 596 ام از 1266 غزلیات

خانه / جویای تبریزی / دیوان اشعار جویای تبریزی / غزلیات در دیوان اشعار / غزل شماره 596

1 خوی آن جور آشنا بیگانه از هوشم کند می کند دانسته یادم تا فراموشم کند

2 حسن سرشار ترا نازم شکوهش کم مباد با وجود صد زبان چون غنچه خاموشم کند

3 غبارم بر فلک پرواز مانند ملک دارد هنوز آن کینه جو کین مرا همچون فلک دارد

4 عجب شوری ست آمیزد چو درد عشق با مستی کباب لخت دل در بزم می نوشان نمک دارد

جویای تبریزی

شعر شعر کهن غزل جویای تبریزی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از جویای تبریزی

1 رنگین کنی زخون جگر گر خیال را شاید که دلنشین شود اهل کمال را

2 در پیش قامت تو چو بید موله است سر بر زمین ز بار خجالت نهال را

1 داغ تو بود لاله صفت زیب تن ما چون غنچه بود زخم تو جزو بدن ما

2 دور از گل رخسار تو مانند شکوفه از پنبهٔ داغ است به تن پیرهن ما

1 به نیروی محبت در کنار آرم میانش را به زور ناتوانی می کشم آخر کمانش را

2 بساطی چیده رنگین چشم بد دور از نگاه او بود هردم زخون تازه ای گرمی دکانش را

شاعر شعر خوی آن جور آشنا بیگانه از هوشم کند جویای تبریزی می باشد.

این شعر در قرن 11 سروده شده است.

قالب شعر خوی آن جور آشنا بیگانه از هوشم کند غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین, می‌نوشی است.

شعربعدی

1266 / 596

شعرقبلی

بنر