خوبرویان، چون بشوخی از هلالی جغتایی غزل 143

1 خوبرویان، چون بشوخی قصد مرغ دل کنند اولش سازند صید و آخرش بسمل کنند

2 یارب، این سنگین دلان را شیوه رحمی بده تا مراد عاشق بیچاره را حاصل کنند

3 چون تو سروی برنخیزد، گر چه در باغ بهشت خاک آدم را بآب زندگانی گل کنند

4 پیش ما بر روی جانان پرده می دارد رقیب کاشکی آن پرده را بر روی او حایل کنند

5 فتنه است آن چشم و او را خواب مستی لایقست مردم بد مست را آن به که لایعقل کنند

6 گر بعمری گوید از من با رقیبان یک سخن صد سخن گویند و از یاد منش غافل کنند

7 آن مه، از روی کرم، سوی هلالی مایلست آه! اگر اغیار سوی دیگرش مایل کنند