خیل خزان بتاختن بر سپه بهار زد از فلکی شروانی قطعه‌ 2

1 ای غمت برده شادمانی من بی تو تلخ است زندگانی من

2 بسر تو که با تو نتوان گفت صفت رنج و ناتوانی من

1 عاجز شدن ای دوست ز ناز تو عجب نیست کین قاعده ناز تو جنگیست نه بازی

1 روز طرب رخ نمود روزه به پایان رسید رایت سلطان عید بر سر میدان رسید

2 خسرو شب سجده برد بر در سلطان روز دوش ز درگاه او پشت به خم زآن رسید