خواجه آن روز که از بندگی آزادم کرد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 خواجه آن روز که از بندگی آزادم کرد ساغر می به کفم داد و ز غم شادم کرد
2 خبر از نیک و بد عاشقیم هیچ نبود چشم مست تو در این مرحله استادم کرد
3 روی شیرین‌صفتان در نظر آراست مرا ریخت طرح هوس اندر سر و فرهادم کرد
4 عاقبت بیخ و بن هستی ما کرد خراب از کرم، خانه‌اش آباد که آبادم کرد
5 رفت بر باد فنا گرد وجودم آخر دیدی ای دوست که سودای تو بر بادم کرد
6 بس که فرهاد صفت ناله و فریاد زدم بیستون ناله و فریاد ز فریادم کرد
7 بودم از زمره رندان خرابات ولیک قسمت از روز ازل همدم زهادم کرد
8 وحدت آن ترک کماندار جفاجو آخر دیده و دل هدف ناوک بیدادم کرد
ادامه توضیحات شاعر