خرامان میرود دلبر از عمادالدین نسیمی غزل 174

1 خرامان میرود دلبر به بستان وقت گل گل گل به رخ گل گل به لب مل مل به قد چون سرو سنبل بل

2 سمن داری تو در بر بر به شوخی راست چون عرعر دلت چون سنگ مرمر مر زبانت راست چون بلبل

3 به سنگینی چو که که که، به چستی باد صرصر صر درآمد در چمن چم چم چمن پر شد ز غلغل غل

4 عرق بر عارضش نم نم ز مدحش دم به دم دم دم کمندش برده خم خم خم سمندش همچو دلدل دل

5 نمی دانی تو آن خویش، نگردی گرد آن کویش نسیمی دید آن رویش فتاد اندر تسلسل سل