خرامان میرود دلبر از ابن یمین فریومدی غزل 44

1 خرامان میرود دلبر تعالی الله چه رفتارست شکر میبارد از پسته بنا میزد چه گفتارست

2 بگرد چشمه نوشین چه خرم سبزه ئی دارد خضر بر آبحیوانست و بر شنگرف زنگارست

3 نگارا از دلم یکدم غمت غائب نمیگردد ندارم در جهان جز غم که دلجویست و دلدارست

4 من از جام می عشقت اگر مستم عجب نبود عجب ز آنکس همی دارم که در دور تو هشیارست

5 سر اندر پایت افکندم گرفتی خرده ئی بر من منه آئین بیزاری که اندک مایه آزارست

6 ز چشم فتنه انگیزت بدی کردن چه آموزی بیاموز از رخت آخر که او بس نیک کردارست

7 اگر ابن یمین گوید که از جانت نیم بنده ازو مشنو که این دعوی پس اقرار انکارست