1 خدیو کشور دانش یمین دولت و دین توئی ز راه حقیقت خلاصه ایام

2 ترا جلال و کرامت بدانمثابه رسید که نافرید چو تو ذوالجلال و الاکرام

3 مدام باد ترا عیش بر مراد دلت از آنکه نیست گوارنده تر ز عیش مدام

4 شنیده ام که رسیدست سهل عارضه ئی بدان کریم که نسبت بدو برند کرام

5 همان نفس که خبر یافتم دلم میخواست که آیمش بعیادت بسر نه با اقدام

6 ولیکن افضل ایام اگر خبر یابد که من چگونه اسیرم بدرد بی آرام

7 گمان برم که گنه را بعذر عفو کند بر اعتذار سخن کرد بنده تو تمام