کشم چو آه، دل ناتوان بیاساید از حزین لاهیجی غزل 414

1 کشم چو آه، دل ناتوان بیاساید خدنگ چون سفری شد کمان بیاساید

2 مجال دیده گشودن درین غبارکجاست؟ مگر که از تک و تاز آسمان بیاساید

3 چو موج قافلهٔ عمر را درنگی نیست کسی چگونه درین کاروان بیاساید؟

4 بساط سبزه وگل را نچیده برچیدند چگونه بلبل این بوستان بیاساید؟

5 فغان که در غم عشق، اضطراب دل نگذاشت خدنگ غمزهٔ نامهربان بیاساید

6 به گوش، رشک برد دل، حدیثت ار شنوم برم چو نام خوشت را زبان بیاساید

7 حزین از آن سگِ کو، تا برید پیوندم چو نی نشد ز فغان استخوان بیاساید