1 صید کنان میروی، ای صنم صید بند؛ گر خوشی از صید ما،این سر ما، این کمند

2 ما همه شیرین پرست، لیک دریغا که هست کوکب فرهاد پست، اختر خسرو بلند

3 بنده ی فرمان او، از دل و جان ما همه تا که پسند افتدش خواجه ی مشکل پسند؟!

4 سرو تو، من فاخته؛ نالم و گویی منال گل تو و من عندلیب، گریم و، گویی بخند

5 شب همه شب، شمع سان، سوزم و گویم مباد؛ ز اشک من او را زیان، ز آه من او را گزند

6 بلبلم و، آشیان داده بباد خزان فصل گل ای باغبان، در برخ من مبند

7 آذر اگر داغدار شد بفغانش چکار؟! از الم یک شرار سوزد و نالد سپند!