1 کافری پیش خلیل آمد فراز گفت نانی ده بدین صاحب نیاز

2 گفت اگر مؤمن شوی وائی براه هرچه دل میخواهدت از من بخواه

3 این سخن کافر چو بشنود از خلیل درگذشت اوحالی آمد جبرئیل

4 گفت حق میگوید این کافر مدام از کجا میخورد تا اکنون طعام

5 او که چندین گاه نان مییافتست ازخداوند جهان مییافتست

6 این زمان کو از درت نان خواه شد تن زدی تا گرسنه در راه شد

7 چون توئی دایم خلیل کردگار باخلیل خویش شو در جود یار

8 چون تو فارغ از بخیلی آمدی جود کن چون در خلیلی آمدی

9 یا رب این انعام و بخشایش نگر عین آرایش برالایش نگر

10 با چنین فضلی ترا در پیشگاه کی توان ترسید از بیم گناه

11 زانکه آن دریا چو در جوش آیدت نیک و بد جمله فراموش آیدت