1 جبیب یار پاکدامن مطلع روز منست دیدن رویش نشان بخت فیروز منست

2 فال فرخ از رخ و زلفش همی گیرم از آنک این شب قدر من و آن روز نوروز منست

3 خط مخوان نقشی که بر سطح مهش بینی از آنک آینه است آن روی و زنگش آه دلسوز منست

4 گر فشانم جان بر او پروانه وش عیبم مکن روی شهر آرای او شمع دلفروز منست

5 هر بدی کابن یمین را آید از جانان بسر گوید اصل شادی جان غم اندوز منست