خاکساری جوشن شمشیر آفت از جویای تبریزی غزل 540

1 خاکساری جوشن شمشیر آفت می شود کوتهی دیوار را حصن سلامت می شود

2 رفتگان را طور رفتارش برانگیزد زخاک قامتش چون در خرام آید قیامت می شود

3 هر مجازی را به درگاه حقیقت مسلکی است چون هوس برخویشتن بالد محبت می شود

4 رحم در دلها کن ای ساقی که از جام دگر عارض او برق خرمن سوز طاقت می شود

5 هر کرا باشد قسیم نار و جنت مقتدا راضی از دنیا و مافیها به قسمت می شود

6 طور رفتارش ز بس از جا درآرد سایه را همچو سروی در پی آن قد و قامت می شود

7 با دل بیدار عاشق می کند ترک جفا ترک من در هوشیاری بی مروت می شود

8 در تصور با تو همراهند اغیار دغا از خیالت در حریم دیده کثرت می شود

9 روز تا شب گریه کن جویا که از شرم گناه آب چون گردید دل، اشک ندامت می شود