1 جان به یاد لبت، شکر خاید دل به دندان غم، جگر خاید

2 ظن سیری مبر که لقمهٔ خام بخت پیر است و دیرتر خاید

3 دل آشفته بخت من تا چند جای انگشت نیشتر خاید

4 آن که گیرد مزاج پروانه شعله چون میوه های تر خاید

5 بس که یابد حلاوت از پرواز طایر شوق، بال و پر خاید

6 لب شادی ببست یک چندی عرفی اکنون لب دگر خاید